در هفته‌هایی که گذشت شاهد اتفاقات زیادی بودیم. اتفاقاتی که من به شخصه فکر نمی‌کردم هرگز به این فاصله‌ی کوتاه از یکدیگر رخ بدهند.
از جمله:
- ترور سردار سلیمانی،
- حمله‌ی موشکی ایران به پایگاه نظامیان آمریکایی الاسد در عراق،
- تصویب مجلس عراق مبنی بر خروج نیروهای آمریکایی از عراق،
- انهدام اشتباهی هواپیمای اکراینی و جان باختن ۱۷۶ تن از مسافران آن،
- جریان هک شدن واتس اپ جف بزوس پایه‌گذار شرکت آمازون توسط سعودی‌ها،
- اعلام ممنوعیت استفاده از واتس اپ در بین کارکنان سازمان ملل،
- شیوع ویروس کرونا و تهدید قابل توجهی که برای کل جامعه جهانی دارد،
- محکومیت بنیامین نتانیاهو در دادگاه به جرم ارتشاء و فساد مالی،
- جریان استیضاح ترامپ که با صحبت‌های جان بولتون پیچیدگی بیشتری یافته است،
- نشست برلین با موضوع صلح در لیبی،
- راهپیمایی مردم عراق در اعتراض به حضور نیروهای آمریکایی در عراق،
- برخورد سه راکت به داخل منطقه‌ی سفارت آمریکا و زخمی شدن یکی از کارکنان،
- ساقط شدن هواپیمای آمریکایی در استان غزنی افغانستان به دست طالبان
- تصویب نهایی برگزیت در مجلس نمایندگان انگلستان
- و بگذارید این را هم ذکر کنم: ادامه‌ی آتش سوزی‌های استرالیا.
این حجم از خبرهای مهم در کمتر از سی روز بی‌نظیر است. از آن بی‌نظیرتر آرامش مردم خاورمیانه در برخورد با این بحران‌هایی است که در اطراف آنان می‌گذرد.
حالا یا ما در خاورمیانه آنقدر پخته شده‌ایم که با طمأنینه با مسائل برخورد می‌کنیم، یا از فرط حوادث سهمگین اطرافمان لمس شده‌ایم و شده‌ایم تماشاگران بی‌حرکت که هیچ ایده‌ای برای اینکه چه کنیم نداریم.
به جز آتش سوزی استرالیا، بقیه مسائل مستقیم به خاورمیانه ربط دارد. و به عبارتی همه‌ی اینها برای ایرانیان اهمیت حیاتی دارند!