- نام کامل کتاب: چرا پیر می‌شویم و چرا پیری سرنوشت محتوم ما نیست؟
- نویسنده: دیوید ای. سینکلر
- مترجم: میثم همدمی
- ناشر: نشر نوین
دیوید ای. سینکلر که از این به بعد برای راحتی کار فقط او را دیوید می‌نامیم در استرالیا و در میان یک خانوادۀ مهاجر مجارستانی رشد کرده است. از سویی طبع شادباش مادربزرگش و از سوی دیگر طبیعت خاص و پر رمزوراز استرالیا روی شکل‌گیری شخصیت تأثیر به سزایی داشته‌اند.
دیوید به درستی معتقد است که اندیشیدن به مرگ شهامت زیادی می‌خواهد. به زعم خود او نخستین کسی که شعلۀ این شهامت را در وی برمی‌افروزد رابین ویلیامیز کمدین فقید آمریکایی بوده است که در فیلم «انجمن شاعران مرده» نقش جان کیتینگ را بازی کرده است. او در این فیم نقش یک معلم را دارد که از دانش‌اموزان خود می‌خواهد به تصاویری محو از چهرۀ پسرانی که مدتی از مرگشان گذشته است بنگرند و به این ترتیب آن‌ها را به چالش می‌کشد. جان کیتینگ به دانش‌آموزانش می‌گوید: «آن‌ها آن‌قدرها هم با شما تفاوت ندارند. مگر نه؟ آن‌ها نامیرا به نظر می‌رسند، درست همان‌طور که شما خودتان را نامیرا تصور می‌کنید… چشمانشان پر از امید است … اما آقایان، این پسرها اکنون به کودی برای رویش گل‌های نرگس بدل شده‌اند».
جانم کیتینگ از دانش‌آموزانش می‌خواهد برای شنیدن پیامی که از درون گور آن‌ها ساطع می‌شود گوش‌هایشان را به سنگ قبر بچسپانند و سپس خودش با صدایی آرام نجوا می‌کند: «در لحظه زندگی کنید، امروزتان را غنیمت بشمرید بچه‌ها. رنگی خارق‌العاده به زندگی‌تان بزنید».
این صحنه از فیلم و همچنین پس‌زمینۀ کودکی او آن چنان بر روی او تأثیر می‌گذارد که مسیر آیندۀ زندگی او را شکل می‌دهد. او اکنون استاد گروه ژنتیک و یکی از مدیران مرکز پُل اِف. گِلِن در دانشگاه هاروارد است. این مرکز به مطالعۀ سازوکارهای پیری مشغول است.
به گفتۀ خود او مسألۀ اصلی ما به عنوان بشر بر روی کرۀ زمین این نیست که عمر جاودانه داشته باشیم. او اصلاً نمی‌خواهد این را به شما بیاموزد که چگونه عمر جاودانه داشته باشید، یا حتی به معنای متداول تجاری و تبلیغاتی، چگونه همیشه مانند یک فرد بیست ساله هیچ چین و چروکی نداشته باشید یا موهایتان اصلاً نریزد! موضوع کتاب هیچ کدام از این‌ها نیست.
به نظر دیوید، مسألۀ اصلی ما این است که زمان زندگی ما بیشتر شده است اما عمر ما بیشتر نشده است. چوت بعد از سنی به بعد فرقی نمی‌کند که زنده باشیم یا مرده، چون در هر صورت توانایی بهره بردن از بقیۀ عمر خود را نداریم. بیماری، رنج کهولت سن و … اجازه نمی‌دهند از عمر خود بهره ببریم هر چند که ممکن است خیلی عمر کنیم.
از نظر دیوید پیری یک بیماری است و بنابراین می‌شود آن را درمان کرد؛ هر چند که قرار نیست انسان عمر جاودانه داشته باشد.
او از زبان مادربزرگش و زمانی که بیست سال سن داشته می‌شنود که: «برای اینکه بشریت را به بهترین جایگاه ممکنش برسانی، فقط لازم است نقش خودت را درست ایفا کنی. لحظه‌ای از عمرت را تلف نکن. جوانی‌ات را به آغوش بکش؛ تا جایی که می‌توانی حفظش کن. برایش بجنگ؛ مبارزه کن. هرگز از نبرد دست نکش».
همان طور که بالاتر از این اشاره کردم، از نظر او ما به جای جنگیدن بر سر حفظ جوانی‌مان، برای حفظ زندگی می‌جنگیم. یا به بیان دقیق‌تر، علیه مرگ مبارزه می‌کنیم.
نوشتن این کتاب، تلاش او در همین زمینه بوده که به ما بگوید چگونه بر سر حفظ جوانی‌مان بجنگیم و آرزوی زندگی جاودانه را رها کنیم.
کتاب چرا پیر می‌شویم در سه بخش تنظیم شده است:
- بخش نخست: آنچه می‌دانیم (گذشته)
- بخش دوم: آنچه در حال یادگیری‌اش هستیم (حال)
- بخش سوم: آنچه انتظارمان را می‌کشد (آینده)