حرفهای فضا پرکن، حرفهایی هستند که فقط فضای سفید کاغذ را پر میکنند. این حرفها هیچ معنایی را دربرندارند، بیشتر شبیه شعر هستند تا یک سخت مستدل که دارای مقدمه، بدنه و نتیجهگیری باشد. صحبت منطقی و اصولی این ویژگی را دارد که بعد از خواندن آن از نقطهی A به نقطهی B میرسی. اما صحبت فضاپرکن تکرار مشتی حرف شاعرانه و پراز شعار است که تو را به هیچ جا نمیرساند. مانند سوار چرخ و فلک شدن، هر چقدر هم که در حرکت باشی باز هم در نقطهی آغاز پیاده خواهی شد. Background vector created by dooder – www.freepik.com
ادامۀ مطلبماه: آبان ۱۳۹۸
۳۰ سال بعد این موقع چه چیزی برایت مهم است؟
۳۰ سال بعد این موقع چه چیزی از امروز را به یاد خواهی آورد چه خواهد بود؟ ۵ سال بعد این موقع چه چیزی از امروز برایت مهمترین چیز خواهد بود؟ یک سال بعد چطور؟ هفتهی بعد چطور؟ حالا فردا را تصور کن. مهمترین چیزی که فردا از امروز به یاد خواهی آورد چه خواهد بود؟ هرچه از امروز دورتر شویم مسائلی که برای ما مهمتر هستند، کلیتر و اساسیتر هستند. هر چه به زمانهای کوتاهتر فکر کنیم، همیشه مسائل کماهمیتتر و حاشیهایتر برای ما مهم خواهند بود. شاید لازم باشد برای داشتن یک برنامهی موفق، از آخر شروع کنیم. دوست داریم سی سال بعد که باشیم و کجا باشیم؟ برای «من» سی سال بعد خود، چه چیزی را مهمترین چیز و اساسیترین فاکتور میدانیم؟ بهتر است همیشه روی همانها تمرکز کنیم و مسائل حاشیهای را کنار بگذاریم. این نوشته برگرفته از نوشته امروزی است که ست گودین در وبلاگ
ادامۀ مطلبدرباره هویت ایرانی
افرادی را دیدهام که لهجهی شهرستان به شهرستان این کشور را مورد تمسخر قرار میدهند و افتخار میکنند که با لهجهی تهرانی صحبت میکنند. غافل از اینکه لهجهای که مردم با آن در تهران صحبت میکنند از لحاظ اصالت غیراصیلترین لهجه و از لحاظ زمانی جوانترین لهجه در میان لهجههای متداول ایران امروز است. در کنار اینکه این روزها غلطهای دیکتهای، دستوری و ویرایشی در نوشتار ما زیاد است و در محاوره هم نکات دستوری زیادی نادیده گرفته میشود، در تهران بسی بیشتر این پدیده شلختهگویی رواج دارد. (در این دو پست راجع به آنها صحبت کردهام: ۱ ، ۲) من دیدهام که افرادی از همین قماش شلختهگویان، طوری راجع به لهجههای مختلف زبان انگلیسی صحبت میکنند و روی ادای کلمات با لهجهی درست اصرار دانرد که انگار زبان فارسی زبان غیرمادری آنهاست که به تازگی آموختهاند. اطلاعات ما، خصوصاً مردم پایتخت، راجع به لهجهها، گویشها، لباسها، غذاها، آداب و
ادامۀ مطلب