دسته: توسعۀ مهارت‌های فردی

سرزنش‌گر با شما کاری می‌کند که به طور کامل احساس بی‌ارزش بودن و شکست‌خورده بودن بکنید. نقطۀ ضعف او یک چیز طبیعی است اما مشکلات طبیعی که ممکن است در مسیر شما هم رخ بدهد از بی‌عرضگی شماست. شکست‌خورده بودن و هیچی نبودن خودش، خنگ بودن و بی‌استعدادی مطلقش به چشم نمی‌آید ولی لغزیدن پای شما روی سنگ‌فرش خیس خیابان نشانۀ بی‌عرضگی مطلق شماست! سرزنش‌گر ۲۴ ساعته در حال رصد کردن شماست تا مطمئن شود نقطۀ خوبی برای سرزنش شما پیدا کرده است. اگر گوشتان به سرزنش‌های سرزنش‌گر بدهکار باشد، کارتان به جایی می‌رسد که در خواب و بیداری و در هر لحظه‌ای از زندگی‌تان صدای او را در حالی که مدام شما را سرزنش می‌کند توی گوشتان می‌شنوید. حتی بدون حضور فیزیکی او، سرزنش‌ها، تمسخرها و تحقیر کردن‌هایش با شما هست. رفته رفته به یک درماندۀ تمام عیار تبدیل می‌شوید: چیزی که او از شما می‌خواهد بسازد. وقتی به

شاید عجیب به نظر برسد اما این مورد از موارد شایع در میان افرادی است که عملکرد بسیار پایینی دارند. گاهی خود این افراد هم به درستی متوجه این موضوع نیستند و وقتی به آن‌ها می‌گویید که: خود را به خاطر گذشته‌تان تنبیه نکنید، بلافاصله موضع‌گیری می‌کنند که نخیر اصلاً هم اینطور نیست. و جملاتی مانند اینکه من خودم را دوست دارم، تو شرایط مرا درک نمی‌کنی و غیره و غیره را تحویل می‌دهند. دانلود PDF مقاله با یک کلیک چرا خود را به خاطر گذشته‌مان تنبیه می‌کنیم؟ دلیل اول: من مقصر همه چیز هستم. اولین دلیلش این است که خود را در قبال اتفاقاتی که بر ما گذشته است مقصر می‌دانیم. این مورد در بین افراد که اعتماد به نفس پایینی دارند رخ می‌دهد. یا افرادی که دچار درماندگی آموخته شده هستند. همچنین دیگرانی که مرتب ما را سرزنش و تحقیر می‌کنند ما را رفته رفته به این سمت

چرا تغییر عادت‌ها سخت است؟ خیلی از هدف‌های بزرگ زندگی با اقدامات کوچک دست‌یافتنی هستند ولی خیلی از ما نتوانسته‌ایم به هدف‌های خود برسیم. ریشۀ این نتوانستن در عادت‌های ماست. ما می‌دانیم که عادت‌های ما بر سرنوشت ما حاکم هستند، این را هم می‌دانیم که کدام عادت‌ها مضر هستند و باید با چه عادت‌های مفید جایگزین شوند ولی باز هم در تغییر عادت‌ها توفیقی حاصل نمی‌کنیم. برای چنین مشکلی راه‌حل‌های مختلفی ارائه شده است. هر کس از زاویۀ دید خودش به این موضوع نگریسته است. در این جا من یک راه حل خیلی ساده را بر مبنای تجربۀ خودم ارائه می‌دهم. امیدوارم همانطور که این دیدگاه برای من مفید بوده است برای شما هم مفید باشد. چند نکتۀ اولیه در مورد تغییر عادت‌ها عادت‌ها ما را مدیریت می‌کنند وقتی صحبت از چیزهایی مانند مدیریت زمان یا مدیریت مالی به میان می‌آید من همیشه چنین سؤالاتی را مطرح می‌کنم: آیا ما

خودسرزنش‌گری ریشۀ رنج پنهانی است که خیلی از ما در زندگی داریم. در خیلی از موارد ممکن است ما نتوانیم ریشۀ آن را تشخصی دهیم. از دیدگاه‌های مختلف می‌توان یه چنین موضوعی پرداخت و ریشه‌های متعددی برای رنج‌های پنهان هر فرد یافت. رنج پنهان رنجی است که نمی‌دانیم هست و نمی‌دانیم چرا هست، ولی احساس می‌کنیم هر کاری می‌کنیم باز هم شاد و خرسند نیستیم! به این نوع رنج که شادی و احساس از خود خرسند بودن ما را از ما می‌رباید، رنج پنهان می‌گوییم. در این نوشته به سه ریشۀ مهم برای این رنج پنهان می‌پردازیم: خودسرزنش‌گری، کمال‌طلبی منفی، ترس از آینده. در نهایت خودسرزنش‌گری عاملی است که مقدمۀ آن دوی دیگری است: کمال‌طلبی منفی و ترس از آینده مقالۀ مفصلی در این خصوص را در این‌جا بخوانید کمال‌طلبی یا پرفکشنیسم چیست؟ و چگونه آن را مداوا کنیم؟ خودسرزنش‌گری، کمال‌طلبی منفی، ترس از آینده گذشته‌ات را بپذیر ممکن است

کتاب ۱۷ دروغ و یک حقیقت اثر استیو چندلر یکی از بهترین کتاب‌هایی است که در این سال‌ها خوانده‌ام. این کتاب را اولین بار سال‌های ۸۵ یا ۸۶ خوانده‌ام. چند وقت پیش دوباره نگاهی به آن انداختم و حیفم آمد که خلاصه‌ی آن را با شما در میان نگذارم. آثار استیو چندلر این کتاب به طور ساده به این پرسش می‌پردازد: چه چیزی ما را از انجام کارها بازمی‌دارد؟ چه چیزی سدی بین ما و موفقیت است؟ دانلود PDF مقاله با یک کلیک زندگی در رودخانه‌ی هراس از نگاه چندلر ترس از ناشناخته‌ها و همچنین ترس از شکست ما را وامی‌دارد تا با دروغ گفتن، خودمان را تسلی ببخشیم. این دروغ‌های تسلی بخش، ما را از انجام کارها بازمی‌دارند. در مقدمه‌ی کتاب، استیو چندلر داستان معروف رکورد دویدن مسافت یک مایل در کمتر از ۴ دقیقه را مثال می‌آورد (یک مایل = 1.۶ کیلومتر). اعتقاد بر این بوده است که

برای افزایش عزت نفس کافی است به این نکته پی‌ببریم که در واقع کس دیگری غیر از ما نمی‌تواند روی احساسی که ما از خود داریم تأثیر بگذارد مگر اینکه خود ما این اجازه را به او بدهیم؛ یعنی دریچۀ ذهن خود را به روی صحبت‌ها، انتقادات و منفی بافی‌های او باز کنیم. کاهش یا افزایش عزت نفس ما بستگی به برداشتی دارد که از خودمان داریم. اگر خود را فردی نالایق بدانیم عزت نفس ما کاهش پیدا می‌کند. در مقابل اگر خود را فردی شایسته بدانیم عزت نفس ما افزایش پیدا می‌کند. اما چگونه می‌شود که ما خود را فردی نالایق یا فردی شایسته فرض می‌کنیم؟ در این نوشته به دو عامل مهم که باعث می‌شود خود را فردی نالایق فرض کنیم می‌پردازم و سپس روش افزایش عزت نفس را توضیح می‌دهم. لینک دانلود pdf مقاله با یک کلیک این سه مقاله مکمل یکدیگر هستند، می‌توانید آن‌ها را به

چگونه روابط اجتماعی خود را بهبود ببخشیم و آن‌ها را از روابط عادی به اصطلاح سلام و علیکی به روابط مفید کاری، تجاری، عاطفی و … تبدیل کنیم؟ در پاسخ به چنین سؤالی معمولاً دستورالعمل‌هایی دال بر اینکه چه بکنیم، چه بپوشیم، چه بگوییم، چگونه بگوییم و … گفته می‌شود. خیلی از این نکات عملی و واقعی هستند. اما گاهی اوقات هم توصیه‌هایی ارائه می‌شود که فقط روی کاغذ خواندنی و جذاب است. در عمل ولی، به نتیجه‌ی خاص و دلخواه نمی‌رسیم. در جواب این سؤال که چگونه روابط اجتماعی خود را بهبود ببخشیم، من تجربه‌ی خودم را با شما در میان می‌گذارم. طبق تجربیات من ۱۲ نکته‌ی ساده هست که رعایت آن می‌تواند به تقویت روابط اجتماعی و ایجاد اعتماد کمک کند. معمولاً هم کسی به این نکات توجه نمی‌کند. بعضی افراد خیلی زود دامنه‌ی روابط اجتماعی خود را گسترش می‌دهند و آدم‌های معمولی را تبدیل به دوست صمیمی

افزایش بهره‌وری آنقدرها هم سخت و پیچیده‌ای نیست. فقط کافیست چند کار ساده را انجام دهیم و به آن‌ها وفادار بمانیم. براساس تجربه و مطالعه این را دریافته‌ام که روش افزایش بهره‌وری افراد موفق در سه نکته‌ی خیلی ساده نهفته است: حذف تمام زوائد ممکن ایجاد تمرکز حداکثری روی کار اصلی وقتی برای تفریح و استراحت اختصاص دادن افزایش بهره‌وری را با گام‌های زیر دنبال کنید: اولین نکته برای افزایش بهره‌وری این است که کارها را از یک جای ساده شروع کنیم. معمولاً ما همه چیز را آرمانی و کمال‌گرایانه می‌بینیم. در نتیجه از روز اول می‌خواهیم روزی ۱۰ ساعت مطالعه کنیم، یا روزی ده ساعت فعالیت بازاریابی را انجام دهیم. یا مثلاً روزی ده ساعت ورزش کنیم. لازم است بدانیم که این نوع نگاه ایده‌آلیستی ضربه بدی به ما خواهد زد. ایده‌آلیسم به افزایش بهره‌وری ضربه می‌زند اولین نتیجه‌ی این نوع نگاه این است که دو روز کاری را

۹۹۹ بار سعی کردی و نشد، یک بار دیگر هم سعی کن. اگر نشد باز هم سعی کن. اگر نشد باز هم سعی کن. آنقدر تلاش کن تا بشود. تنها نکته این است که اگر قرار است ۱۰۰۰ بار سعی کنی، باید ابتدا مطمئن شوی که یک اشتباه را ۱۰۰۰ بار تکرار نمی‌کنی. یک اشتباه را حتی ۲ بار هم نباید تکرار کرد. اگر روشی به نتیجه نرسید، ابتدا مطمئن شو که اشتباه کار کجا بوده است، سپس مسیر خود را اصلاح کن و اگر باز به مشکل برخوردی باز هم مشکل کار را کشف کن و آن را اصلاح کن. آنقدر از مسیر خودت اشکال زدایی کن تا بالاخره به نتیجه برسی. در همین زمینه: آیا ما خالق شرایط هستیم یا مخلوق آن؟ از بیرون خودت را ببین نشد وجود ندارد. هر کاری کردم و نشد معنی ندارد. برای اینکه خیالت راحت بشود که آیا واقعا هر کاری که

سرعت عملکرد مزیت‌های روشنی برای ما دارد. همه ما می‌دانیم که سریع‌تر انجام دادن کارها خیلی ساده یعنی اینکه در مدت زمان کمتری می‌توانیم مقدار کارهای بیشتری را انجام دهیم. وقتی از سرعت عملکرد صحبت می‌کنیم به معنای سرسری و سریع انجام دادن کارها نیست. «عملکرد» با «انجام دادن» فرق دارد. عملکرد به طور همزمان شامل به انجام رساندن کیفیت و کمیت کاری می‌شود. در این هیچ بحثی نیست که سرعت عملکرد می‌تواند فواید اقتصادی و غیراقتصادی زیادی برای ما داشته باشد. کسی هست که بگوید دوست ندارد سریع‌تر کارهایش را به سامان برساند چون برایش مهم نیست کار بیشتری در زمان کمتری انجام دهد؟ اگر چنین کسی را دیدید که کندی و کم‌عملی برایش مهم نیست، از من به شما نصیحت از چنین فرد مضری فرار کنید! وقتی کاری را در زمان کمتری انجام می‌دهیم، علاوه بر اینکه سریع‌تر به نتایج دلخواه می‌رسیم، هزینه‌ی تمام شده‌ی آن را هم

Faster You Learn Faster You Earn معنی این جمله خیلی ساده است: هر چه سریع‌تر چیزی را بیاموزی از عواید آن هم بهره‌مند خواهی شد. من بعد از این همه تجربه که در زندگی خود داشته‌ام فقط یک چیز را حاصل این تجربه طولانی می‌دانم: اگر تا الان آن چیزی که می‌خواسته‌ای را به دست نیاورده‌ای به خاطر این است که هنوز آن چیز یکه باید می‌آموختی را نیاموخته‌ای. من هیچ موفقیتی را در زندگی ندیده‌ام که پشت آن یادگیری چیزی نهفته نباشد. و هیچ شکستی را ندیده‌ام مگر اینکه حاصل «یادنگرفتن» و «جهل» نباشد. همه‌ی ما موفقیت را حاصل تلاش و سخت کوشی می‌دانیم. اما سخت کوشی در چه زمینه‌ای؟ در چه مسیری؟ با چه معیاری؟ سخت کوشی روی چه؟ سخت کوشی خشک و خالی معنی ندارد. در طی قرون و اعصار، انسان متمدن این را فهمیده است که یادگیری می‌تواند تلاش ما را هوشمندانه‌تر کند. یعنی با تلاش

شک دارم این سؤال را از خود نپرسیده باشید که آیا ما خالق شرایط هستیم یا مخلوق آن؟ جمله‌ی آغازین فیلم «جدامانده» که آن را با صدای جک نیکلسون می‌شنویم این است: من نمی‌خواهم محصول دنیای اطراف خود باشم، من می‌خواهم دنیای اطراف من محصول من باشد. اما خارج از دنیای فیلم‌های هالیوودی آیا ما خالق شرایط هستیم و یا مخلوق آن؟ در مواجهه با این سؤال دو نوع جواب را من محتمل می‌دانم: عده‌ای ممکن است بگویند که ما خیلی هم خالق شرایط نیستیم، لذا بهتر است خیلی زور نزنیم و واقعیتی که برای ما مقدر شده است را بپذیریم. بعضی امّا در مقابل معتقدند که انسان خالق شرایط زندگی خود است. هر کس اگر بخواهد به هر چیزی که مد نظر اوست خواهد رسید. به نظر من موقعیت هر فردی در زمان حال زندگی‌اش، ترکیبی از دو فاکتور مهم است: اینکه چه میزان دنیای اطراف خالق موقعیت اوست