به شروع دوباره سلام کن

به شروع دوباره سلام کن

چند وقت پیش تصمیم گرفتم قید وبلاگ‌نویسی را بزنم. من همیشه زندگی‌ام بیشتر خشمگین بوده‌ام تا ناامید. در واقع هیچ‌وقت ناامید نمی‌شوم و هر چه می‌گذرد فقط خشمگین‌تر و خشمگین‌تر می‌شوم. هر وقت هم خشمم غلیان می‌کند، تمام تمرکزم را روی کیفیت کار و حجم بیشتر و بیشتر کار می‌گذارم. . این بار خشم زیادی داشتم و خودم را به انزوای مطلق رساندم؛ تصمیم گرفتم تمرکزم را فقط روی سایت آموزشی‌ام بگذارم (از صفر تا بی‌نهایت) و قید وبلاگ‌نویسی فارسی را بزنم. از آن روز شاید یک سال و شاید بیشتر (دقیق نمی‌دانم) می‌گذرد و من تمام تمرکزم روی سایت آموزشی و البته وبلاگ انگلیسی‌ام بوده است. در این مدت البته هیچ وقت احساس خوبی نداشتم از اینکه نمی‌نویسم. از اینکه درِ وبلاگ فارسی‌ام را تخته کرده‌ام و همۀ حرف‌هایم را توی خودم می‌ریزم. وبلاگی که از سال 2014 فعال بوده و این روزها باید منتظر این می‌بودم که دهمین

ادامۀ مطلب

روز پنجم: میز کار خود را از شب قبل آماده کنید!

میز کار خود را از شب قبل آماده کنید

یکی از موانع بهره‌وری این است که صبح بیدار می‌شوید و نمی‌دانید که اولین کاری که باید امروز انجام دهید چیست. بنابراین به صورت ناخودآگاه تابع کلیشه‌های رفتاری خود خواهید شد و دوباره بعد از چند ساعت به خود می‌آیید و می‌بینید که وقت زیادی از روز را هدر داده‌اید. برای جلوگیری از این کار یک روش خیلی ساده وجود دارد که در این نوشته به آن می‌پردازم. میز کار خود را از شب قبل آماده کنید مفهوم میز کار چنان که قبلاً توضیح داده‌ام، این وبلاگ یک وبلاگ آموزشی است و لذا تمام مثال‌ها حول و حوش آموزش و یادگیری می‌چرخند. در این بخش از «میز کار» صحبت می‌کنی؛ گو اینکه قرار است مهم‌ترین کار شما حول و حوش یادگیری، نوشتن، خواندن یا فعالیتی مانند آن باشد که با میز کار طرف هستید. ولی خوب مفهوم میز کار آن قدرها هم محدود نیست؛ تمام شغل‌های فنی هم از این

ادامۀ مطلب

روز چهارم: تا می‌توانید زوائد را حذف کنید

تا می‌توانید زوائد را حذف کنید

در یادداشت روز قبل گفتم که استمرار در انجام کار عامل مهمی در رسیدن به اهداف است. امروز راجع به حذف زوائد صحبت می‌کنم که مکمل گام دیروز است. برای همۀ ما این یک تجربۀ بسیار آشناست که هر بار برنامه‌ریزی می‌کنیم، برنامۀ خود را به گام‌های کوچک تقسیم می‌کنیم و شروع به انجام گام‌های کوچک و روزانۀ می‌کنیم. اما بعد از یکی دو هفتهبه خود می‌آییم و می‌بینیم که مانند یک آدم گم‌شده داریم دور خود می‌چرخیم و باز برنامه‌های خود را رها کرده‌ایم. ریشۀ این مشکل کجاست؟ تا می‌توانید زوائد را حذف کنید اغلب ما روی این موضوع تمرکز داریم که «چه کارهایی را انجام دهیم» تا به موفقیت برسیم. ولی باید روی این که «چه کارهایی را نباید انجام دهیم» هم تمرکز کنیم. حذف زوائد کمک زیادی به ما می‌کند تا هم زمان را به خوبی مدیریت کنیم و هم عادت‌های مفید را با عادت‌های مضر جایگزین

ادامۀ مطلب

روز سوم: استمرار در کار از هر عامل دیگری مهم‌تر است

استمرار در کار از هر عامل دیگری مهم‌تر است

هر بار که کاری را شروع می‌کنیم انگیزه و انرژی خوبی داریم. ولی بعد از چند روز انگیزۀ ما کم می‌شود و بالاخره بعد از یکی دو هفته انرژی خود را به طور کامل از دست می‌دهیم. این یک امر کاملاً طبیعی است و فقط مختص به من و شما نمی‌شود. دانستن این که از دست دادن انگیزه یک امر طبیعی است برای رسیدن به موفقیت یک نکتۀ کلیدی است. اگر فکر کنید این فقط شما هستید که انگیزۀ خود را از دست می‌دهید، در این صورت ممکن است دچار حس خودسرزنش‌گری بشوید یا اینکه از اساس سرخورده شوید و دیگر سراغ پروژه‌های مهم زندگی خود نروید. باور کنید یا نه، این موضوع قصۀ تقریباً قریب به اتفاق آدم‌های اطراف ماست. آدم‌هایی که رؤیاها و آروزهای آن چنانی داشته‌اند ولی بعد از مدتی آن‌ها را رها کرده‌اند. اگر این را بدانید که به طور طبیعی، ما انگیزه و انرژی خود

ادامۀ مطلب

روز دوم: اهمیت گام‌های کوچک و روزانه در رسیدن به موفقیت‌های بزرگ

اهمیت گام‌های کوچک و روزانه

قبل از اینکه دربارۀ اهمیت گام‌های کوچک و روزانه در رسیدن به موفقیت صحبت کنم، لازم است یک نکته را توضیح دهم؛ و آن اینکه این وبلاگ، یک وبلاگ آموزشی است و روی یادگیری تمرکز دارد، بنابراین تمام مثال‌های من در همین زمینه خواهد بود. با این همه این مطالب در مورد کارآفرینی، هر نوع فعالیت مالی و … هم صادق خواهد بود. مثلاً چه بخواهید کاری را راه بیندازید و چه بخواهید یک زبان خارجه یاد بگیرید، در هر صورت باید کمال‌گرایی را کنار بگذارید، یا یک هدف‌گذاری کتبی و منطقی داشته باشید. بنابراین اگر این سلسله مقالات را دنبال کنید، چیزهای زیادی هست که یاد خواهید گرفت و به کار شما خواهد آمد. سه سؤال اساسی از قدیم گفته‌اند سنگ بزرگ نشانۀ نزدن است. شما هم مثل من این ضرب‌المثل را زیاد شنیده‌اید ولی حتماً این را هم تجربه کرده‌اید که با وجود این، باز هم، هر بار

ادامۀ مطلب

روز اول: هدف‌های فراموش شده، آرزوهای گم‌شده

هدف‌های فراموش شده

مقدمه: من خودم را گم کرده‌ام همۀ ما در در عمق فکرمان بر این باور هستیم که فردی توانمند، لایق و باهوش هستیم و این توانایی را داریم که تفاوتی در زندگی خودمان و دیگران ایجاد کنیم. اگر حتی فردی هستید که در موقعیت کنونی خود، عزت نفس کمی دارید، باز هم در اصل موضوع تفاوتی ایجاد نمی‌کند. چون شما هم روزی عزت نفس کافی داشتید تا اینکه رفته رفته گرد و غبار روزگار بر آینۀ دل شما نشسته است و امروز فردی بی‌رمق و بی‌انرژی شده‌اید. ممکن است در این روزهای زندگی خود فکر کنید که توانایی انجام دادن کارهایی که دوست دارید را ندارید. یا ممکن است احساس کنید کنترل زندگی در دستان شما نیست و بنابراین احساس بدی نسبت به خود و زندگی‌تان داشته باشید.  بازیابی توانایی و انرژی برای هر فردی ممکن است. فقط ابتدا این را باید بگویم که حتماً باید به دو اصل زیر

ادامۀ مطلب

بدبختی را خود ما انتخاب کرده‌ایم

معرفی کتاب تئوری انتخاب (درآمدی بر روانشناسی امید)نوشته‌ی ویلیام گلسر، ترجمه‌ی دکتر علی صاحبی هر چه از ما سر می‌زند یک «رفتار» است. هر رفتار دو ویژگی دارد: ۱٫ از درون ما برانگیخته می‌شود. ۲٫ معطوف به هدفی است. هدف هر رفتار برآورده شدن یکی از ۵ نیاز اساسی زیر را دنبال می‌کند: ۱٫ عشق و احساس تعلق، ۲٫ قدرت، ۳٫ تفریح، ۴٫ آزادی، ۵٫ بقا و زنده ماندن. گذشته، دروان کودکی، محیط خانواده و جامعه، شیمی مغز و لایه‌های پیچیده‌ی آن و فعالیت‌های هورمونی بدن، هرکدام تأثیر زیادی بر روی ما دارند ولی ما مقهور این عوامل نیستیم و در مواجه با این عوامل «رفتار نهایی» جهت رسیدن به خواسته‌ها را خودمان انتخاب می‌کنیم و همین رفتارها هستند که آینده‌ی ما را رقم خواهند زد. پس هر گاه در چمبره‌ای از مشکلات گیر کرده‌ایم بهتر این است که مسئولانه و با پذیرش واقعیت به گذشته بنگریم و به جای

ادامۀ مطلب

وبلاگ‌نویسی روشی آنلاین برای فکر کردن

وبلاگ‌نویسی روشی انلاین برای فکر کردن

مقدمه وبلاگ‌نویسی در ایران فراز و فرودهایی داشته است که خیلی کم به آن پرداخته شده است. در اینجا می‌خواهم به چند «داستان» تکراری در مورد وبلاگ‌نویسی در فضای وب فارسی بپردازم. و سپس به سراغ چند تعریف «کلیشه‌ای» از وبلاگ‌نویسی بروم. در انتها دیدگاه خودم را در مورد اینکه چرا وبلاگ‌نویسی در ایران یک دوره انفجاری کوتاه داشت و بعدها به نوعی دچار سکوت شد را توضیح می‌دهم. تذکر اگر اهل تولید محتوا و فکر و اندیشه نیستید که اصلاً این مطلب را می‌توانید همین‌جا رها کرده سراغ کار و بار خود بروید. اما اگر تخصصی در هر زمینه‌ای دارید و می‌خواهید از تخصص خود درآمد کسب کنید، این نوشته را تا انتها بخوانید. ما از جان وبلاگ‌نویسی چه می‌خواهیم؟ وبلاگ‌نویسی چیزی نیست که من به شخصه بتوانم از آن دل بکنم. وبلاگ‌نویسی برای من یک روش آنلاین برای فکر کردن است. برای من وبلاگ‌نویسی ادامه کار خواندن، فکر

ادامۀ مطلب