اسماعیل اصلانی دیرانلو

وقت ندارم معمولاً (نه همیشه) یعنی وقت نمی‌گذارم. می‌گویم معمولاً چون نمی‌خواهم تعمیم صددرصدی بدهم. اما ته دلم فکر می‌کنم هر وقت می‌گوییم وقت ندارم منظور ضمنی جمله این است که وقت نمی‌گذارم. خیلی از جملاتی که در طول روز استفاده می‌کنیم معنای ظاهری خود را ندارند. دلایل مختلفی وجود دارد که ما جمله‌ای بیان می‌کنیم که نشان‌دهندۀ وضعیتی غیر از معنای ظاهری‌اش است. یکی از این دلایل «تدافع» است. در مقابل انتقادی که از ما شده است یا جمله‌ای که ما برداشت انتقاد و سرزنش از آن داریم، گارد گرفته و جمله‌ای را صرفاً برای «دفاع از خویشتن» بیان می‌کنیم. یکی از این جملات «وقت ندارم» است. مدیریت عادت‌ها یا مدیریت زمان؟ وقت همیشه هست! فقط مسأله این است که آن را صرف چه می‌کنیم. در ابتدا وقتی چنین چیزی را از خود می‌پرسیم به جواب خاصی نمی‌رسیم. چون به درستی سؤال را هضم نکرده‌ایم و همچنین به درستی

خودباوری چیست؟ خودباوری این است که اگر روی رینگ بوکس رفتی و جوری کتک خوردی که با کارتک تو را جمع کردند و با برانکارد تو را از رینگ بیرون آوردند نترسی. بروی بیمارستان دوران مداوا را بگذرانی. خوب که استخوان‌هایت جوش خورد باز تمرینت را شروع کنی. باز در مسابقه شروع کنی  و این بار از دفعۀ بعد بدتر و شدیدتر آسیب بیبینی ولی باز هم نترسی و این کار را هزار بار تکرار کنی و هیچ وقت نترسی و کم نیاوری تا اینکه روزی حریفت را شکست دهی. به قول آنکه می‌گفت: آنقدر شکست می‌خورم تا شکست دادن را بیاموزم. خودباوری یعنی کار هر چقدر سخت‌تر باشد، تو سخت‌تر از او باشی. خودباوری یعنی هرگز به ذهنت خطور نکند که بگویی مرا چه به این غلط‌ها.  خودباوری چیست؟ خودباوری زره و شمشیری جادویی است که همه چیز را می‌شکافد و تو را پیش می‌برد. فقط کافیست چشم‌ها و

سرزنش‌گر با شما کاری می‌کند که به طور کامل احساس بی‌ارزش بودن و شکست‌خورده بودن بکنید. نقطۀ ضعف او یک چیز طبیعی است اما مشکلات طبیعی که ممکن است در مسیر شما هم رخ بدهد از بی‌عرضگی شماست. شکست‌خورده بودن و هیچی نبودن خودش، خنگ بودن و بی‌استعدادی مطلقش به چشم نمی‌آید ولی لغزیدن پای شما روی سنگ‌فرش خیس خیابان نشانۀ بی‌عرضگی مطلق شماست! سرزنش‌گر ۲۴ ساعته در حال رصد کردن شماست تا مطمئن شود نقطۀ خوبی برای سرزنش شما پیدا کرده است. اگر گوشتان به سرزنش‌های سرزنش‌گر بدهکار باشد، کارتان به جایی می‌رسد که در خواب و بیداری و در هر لحظه‌ای از زندگی‌تان صدای او را در حالی که مدام شما را سرزنش می‌کند توی گوشتان می‌شنوید. حتی بدون حضور فیزیکی او، سرزنش‌ها، تمسخرها و تحقیر کردن‌هایش با شما هست. رفته رفته به یک درماندۀ تمام عیار تبدیل می‌شوید: چیزی که او از شما می‌خواهد بسازد. وقتی به

شاید عجیب به نظر برسد اما این مورد از موارد شایع در میان افرادی است که عملکرد بسیار پایینی دارند. گاهی خود این افراد هم به درستی متوجه این موضوع نیستند و وقتی به آن‌ها می‌گویید که: خود را به خاطر گذشته‌تان تنبیه نکنید، بلافاصله موضع‌گیری می‌کنند که نخیر اصلاً هم اینطور نیست. و جملاتی مانند اینکه من خودم را دوست دارم، تو شرایط مرا درک نمی‌کنی و غیره و غیره را تحویل می‌دهند. دانلود PDF مقاله با یک کلیک چرا خود را به خاطر گذشته‌مان تنبیه می‌کنیم؟ دلیل اول: من مقصر همه چیز هستم. اولین دلیلش این است که خود را در قبال اتفاقاتی که بر ما گذشته است مقصر می‌دانیم. این مورد در بین افراد که اعتماد به نفس پایینی دارند رخ می‌دهد. یا افرادی که دچار درماندگی آموخته شده هستند. همچنین دیگرانی که مرتب ما را سرزنش و تحقیر می‌کنند ما را رفته رفته به این سمت

چرا تغییر عادت‌ها سخت است؟ خیلی از هدف‌های بزرگ زندگی با اقدامات کوچک دست‌یافتنی هستند ولی خیلی از ما نتوانسته‌ایم به هدف‌های خود برسیم. ریشۀ این نتوانستن در عادت‌های ماست. ما می‌دانیم که عادت‌های ما بر سرنوشت ما حاکم هستند، این را هم می‌دانیم که کدام عادت‌ها مضر هستند و باید با چه عادت‌های مفید جایگزین شوند ولی باز هم در تغییر عادت‌ها توفیقی حاصل نمی‌کنیم. برای چنین مشکلی راه‌حل‌های مختلفی ارائه شده است. هر کس از زاویۀ دید خودش به این موضوع نگریسته است. در این جا من یک راه حل خیلی ساده را بر مبنای تجربۀ خودم ارائه می‌دهم. امیدوارم همانطور که این دیدگاه برای من مفید بوده است برای شما هم مفید باشد. چند نکتۀ اولیه در مورد تغییر عادت‌ها عادت‌ها ما را مدیریت می‌کنند وقتی صحبت از چیزهایی مانند مدیریت زمان یا مدیریت مالی به میان می‌آید من همیشه چنین سؤالاتی را مطرح می‌کنم: آیا ما

خودسرزنش‌گری ریشۀ رنج پنهانی است که خیلی از ما در زندگی داریم. در خیلی از موارد ممکن است ما نتوانیم ریشۀ آن را تشخصی دهیم. از دیدگاه‌های مختلف می‌توان یه چنین موضوعی پرداخت و ریشه‌های متعددی برای رنج‌های پنهان هر فرد یافت. رنج پنهان رنجی است که نمی‌دانیم هست و نمی‌دانیم چرا هست، ولی احساس می‌کنیم هر کاری می‌کنیم باز هم شاد و خرسند نیستیم! به این نوع رنج که شادی و احساس از خود خرسند بودن ما را از ما می‌رباید، رنج پنهان می‌گوییم. در این نوشته به سه ریشۀ مهم برای این رنج پنهان می‌پردازیم: خودسرزنش‌گری، کمال‌طلبی منفی، ترس از آینده. در نهایت خودسرزنش‌گری عاملی است که مقدمۀ آن دوی دیگری است: کمال‌طلبی منفی و ترس از آینده مقالۀ مفصلی در این خصوص را در این‌جا بخوانید کمال‌طلبی یا پرفکشنیسم چیست؟ و چگونه آن را مداوا کنیم؟ خودسرزنش‌گری، کمال‌طلبی منفی، ترس از آینده گذشته‌ات را بپذیر ممکن است